Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΡΥΜΕΝΗ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ...

Ποιός γνωρίζει τί εἶναι αύτή ἡ κατασκευή καί πού βρίσκεται ;
Εἶναι ἱστορία τοῦ χωριοῦ δεμένη μέ τίς παλαιότερες γενιές.
Τότε πού δέν ὑπῆρχε παροχή νεροῦ στίς κατοικίες καί οἱ ἂνθρωποι ἒτρεχαν με γκουβάδες και πύλινα σταμνιά να το μεταφέρουν.
Δηλαδή περίπου μέχρι το 1960 ἢ 61 .
Οί πηγές καί τα πηγάδια, ἦσαν τόποι συναντήσεως τῶν ἀνθρώπων καί είδικά τῶν νέων.
 Ἐδῶ κυκλοφοροῦσαν τα νέα, τα προβλήματα, οι χαρές καί οι λύπες που  κάποιοι ἢξεραν να μετατρέπουν ὃλα αυτά σε στιχάκια με τά ὁποία παράλληλα διασκεδάζαμε ....
Πάρα δίπλα, ἐκεῖ πού τώρα εἶναι τό παλιό κοινωτικό γεαφεῖο ἦταν το πηγάδι μέ τίς γοῦρνες ὃ, που πότιζαν τα ζῶα καί πού τό ὀνόμαζαν "πηλιαρό" . Προφανῶς ὁ κάτοχός του πολύ παλιά, θά ἦταν κάποιος πηλιαρός γιατί τό ὂνομα αὐτό, ὑπάρχει ὡς ἐπίθετο.
Πάρα δίπλα ἡ βρύση πού ἒτρεχε ἂφθονο νερό χειμῶνα καλοκαίρι, ὃ,που ἐκεῖ οι μανάδες μας ἒπλεναν τά ροῦχα, ὃ,που το κοπάνι, τα ἀστεία, τά γέλια  καί τά κουτσομπολια  γέμιζαν τόν περίγυρο.
Τί ἂλλο θυμηθήκαμε ;
Ξέρετε ὃτι ὃταν ἡ γενιά μας πήγαινε στό παλιό δημοτικό, μετα ἀπό βροχές ἒβγαιναν ἀνθρώπινα ὀστά γύρω ἀπό τήν ἐκκλησία ;
Αὐτό σημαίνει ὃτι γύρω ὑπῆρχε κάποτε παλαιό νεκροταφεῖο .
Ρώτησα τοτε παλαιούς ἀνθρὠπους που ἂν σήμερα ζοῦσαν θα εἶχαν ἡλικία ὡς ἑνάμισυ αἰῶνα, ἂν θυμήθηκαν τόν χῶρο αὐτό ὡς νεκροταφεῖο. Κανείς δέν ἢξερε κάτι . Πού σημαίνει ὃτι ἦταν πολύ παλαιό. Δηλαδή, ἡλικία αἰώνων.
Θά ἒχουμε συνέχεια...
(Ὑπενθυμίζω τό διήγημα μου μέ τίτλο "Τότε"  τό ὁποῖο μᾶς μεταφέρει σε αὐτές τίς ἐποχές καί πού θα βρεῖτε στίς προηγούμενες σελίδες τοῦ ἱστολογίου )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου